بتل رویال‌ها چند سالی است که بازار آثار آنلاین و رقابتی را تصاحب کرده‌اند و فوق‌العاده محبوب و سودآور شده‌اند. یکی از بزرگ‌ترین آثار این ژانر، بازی Warzone بود که توانست در عرض دو سال، بیش از ۱۰۰ میلیون کاربر را جذب خود کند. پس از سه سال، ماه قبل شاهد عرضه‌ی نسخه‌ی جدید این بتل رویال محبوب از سوی اکتیویژن بلیزارد بودیم و اکنون در این مقاله، به بررسی این عنوان می‌پردازیم.
ساختار بتل رویال Warzone 2.0، مانند تمام بتل رویال‌های یک دهه اخیر است. در واقع، بهتر است بگویم هر چقدر نسخه‌ی اول Warzone در مقایسه با رقبای بزرگ این ژانر متفاوت و خاص بود (به لطف مواردی مثل Buy Stationها، وجود Loadout و موارد دیگر)، وارزون ۲ الهام‌گیری‌های مشهودی از دیگر آثار بتل رویال داشته و کاملا با نسخه‌ی اول متفاوت است.
در اینجا هدفی کاملاً مشخص وجود دارد. شما به صورت انفرادی یا تیمی (بسته به مود انتخاب شده)، از هواپیما به بیرون پریده و در مکان مورد نظر خود در نقشه فرود می‌آیید. بعد از آن می‌بایست به Loot کردن پرداخته و با پیدا کردن سلاح، تجهیزات، پول و سایر آیتم‌ها، خود را برای نبرد مجهز کنید.
اولین و بزرگ‌ترین تفاوت Warzone 2.0 با دیگر بتل رویال‌ها و حتی نسخه‌ی اول وارزون، واقع‌گرایانه‌تر بودن آن است. همانطور که در بررسی Call of Duty Modern Warfare 2 اشاره کردم، در کل بازی ریتمی نسبتا کند و واقعی دارد و از حرکت کاراکتر، تا نحوه‌ی Recoil گیری و حذف قابلیت‌هایی مثل Bunny Hop و Slide Cancel، در کل شاهد بتل رویالی کند‌تر، تاکتیکی‌تر و واقع‌گرایانه‌تر هستیم. سازندگان آن قدر به جنبه واقع‌گرایی بازی اهمیت داده‌اند که محبور به حذف و تغییر موارد متعددی در گیم‌پلی شده‌اند. برای مثال، دیگر قابلیت استفاده از Armor Plate هنگام دویدن وجود ندارد و هنگام Armor زدن، سرعت حرکت شما بر خلاف وارزون قبلی، به شدت کاهش می‌یابد.
از یک سو وسایل نقلیه بازی دارای سلامتی کمتری هستند و با سرعت بیشتری خراب می‌شوند و از طرف دیگر، حالا امکان استفاده بی‌رویه از وسایل نقلیه وجود ندارد؛ چرا که این وسایل نیاز به سوخت دارند و شما می‌بایست هنگام Loot کردن، در صورت صلاح‌دید، بنزین نیز همراه خود بردارید یا در پمپ بنزین‌ها سوخت‌گیری کنید.
صحبت از لوت کردن شد، بد نیست به سیستم Inventory بازی اشاره کنیم. مانند PUBG، هر بازیکن دارای یک Backpack است که تعداد محدودی جا برای برداشتن آیتم دارد. مهمات، Lethal و Tactical Equipment، Self Revive، آرمور و در کل تمام آیتم‌های موجود به غیر از پول، فضای Backpack شما را اشغال می‌کنند. لازم به ذکر است که همانند PUBG، می‌توانید Backpackهایی با فضای بیشتر پیدا کنید. نکته جالب این است که سیستم Backpack یا کوله‌پشتی با وجود عملکرد نسبتا سینوسی خود، قابلیت‌های جدیدی در ساختار گیم‌پلی ایجاد کرده است. برای مثال، شما می‌توانید دو یا سه Self Revive به همراه داشته باشید و یا همین کار را برای Gas Mask انجام دهید! از طرف دیگر، امکان قرار دادن سلاح سوم در کوله پشتی‌های بزرگ‌تر وجود دارد و حتی می‌توانید درون Backpack، یک Backpack دیگر قرار دهید!
تبلیغات
این قابلیت برای مواقعی مفید است که مثلا شما و هم تیمی‌هایتان کنار هم نیستید و یکی از شما، لوت ارزشمندی مانند Self Revive اضافه پیدا کرده است، او می‌تواند آن را درون کوله پشتی بگذارد و هنگام دیدار مجدد، آن را به شما بدهد.
البته سیستم Inventory بازی یک ایراد بسیار بزرگ دارد و آن نیز چگونگی لوت کردن Backpack دشمنان بعد از کشتن آن‌هاست. بر خلاف نسخه‌ی قبلی، دیگر شاهد ریخته شدن کل آیتم‌ها و Loot آن‌ها روی زمین نیستیم و باید Backpack آن دشمن را روی زمین پیدا کنید، با آن تعامل برقرار کرده و به صورت دستی آیتم‌های مورد نیاز را بردارید. در اوایل بازی، این مسئله آنچنان مشکل ساز نیست، اما در اواخر هر راند که درگیری‌ها شدید‌تر و سریع‌تر می‌شود، این مسئله مشکل ساز خواهد شد. دفعات زیادی بود که هنگام لوت کردن دشمنان، مورد حمله قرار گرفتم و عملا به هیچ وجه نمی‌توانستم از خود دفاع کنم. به نظرم سیستم Backpack، حداقل هنگام لوت کردن دشمنان، نیازمند بازنگری کلی است چرا که موجب مرگ ناعادلانه بسیاری از پلیرها می‌شود.
یکی دیگر از بزرگ‌ترین تفاوت‌های Warzone 2.0 با نسخه‌ی قبلی، عدم امکان خرید Loadout از Buy Stationها است. در طول بازی، به صورت خطی شاهد افتادن Loadoutهای یک بار مصرفی هستیم که معمولا لوت کردن آن‌ها فوق‌العاده خطرناک است، زیرا مرکز توجه دشمنان قرار می‌گیرد. اگر حاضر نباشید به این روش Loadout انتخابی خود را بردارید، می‌توانید با پرداخت ۵۰۰۰ دلار از فروشگاه بازی، یکی از سلاح‌های شخصی‌سازی شده‌ی خود را خریداری کنید.
حقیقتا اصلا و ابدا با حذف Loadoutها و تغییر روش کلی خرید سلاح‌ها موافق نیستم. اکثر مخاطبان نیز دو دسته شده‌اند و برخی از ساختار جدید راضی هستند و دسته دیگر، مثل من به طور کلی از این ساختار رضایت ندارند. به شخصه اعتقاد دارم اگر یک مکانیزم، ساختار، قابلیت یا ویژگی در بازی ویدیویی فارغ از سبک و ژانر آن، هم پیاده‌سازی مناسب و طراحی اصولی و استانداری دارد و هم مخاطبان از آن راضی هستند، تغییر کامل آن، بدون هدف منطقی و بدون جایگزین کردن آن با ساختاری بهتر، جذاب‌تر و کامل‌تر، تصمیم درستی به شمار نمی‌آید. البته بدیهی است در این زمینه، ممکن است دیدگاه‌ها و نقطه نظرات مختلفی وجود داشته باشد.
قابلیت شنا کردن، عمق بیشتری به مبارزات بازی داده است و هنگام نبرد‌های سریع یا فرار، استفاده از آب یا قایق می‌تواند راه جذابی برای فرار از مهلکه باشد. البته باید اشاره کنم که در راستای واقع گرایانه شدن بازی، حرکت، Handling و شتاب گرفتن وسایل نقلیه مختلف، از خشکی گرفته تا مسیرهای هوایی و آبی، بسیار آرام و کند است و بر خلاف نسخه‌ی قبلی وارزون، در خیلی از لحظات استفاده از ماشین یا هلی‌کوپتر برای فرار نتیجه مطلوبی نخواهد داشت چرا که آن قدر شتاب وسایل نقلیه پایین است (سلامتی پایین وسایل نقلیه را هم در نظر بگیرید) که دشمنان قبل از فرار، شما را گلوله باران خواهند کرد.
در کل، اصلا و ابدا روی وسایل نقلیه به مانند قبل حساب باز نکنید. در وارزون قبلی، در خیلی از لحظات استفاده از ماشین و هلی‌کوپتر به کلی ورق مبارزات را بر می‌گرداند، اما در وارزون جدید، به خاطر کاهش قدرت، سرعت و چالاکی وسایل نقلیه و وجود محدودیتی مثل سوخت، وسایل نقلیه نقش کم‌رنگ‌تری را ایفا می‌کنند.
فروشگاه‌ها یا همان Buy Stationهای بازی نیز دچار تغییرات فراوانی شده‌اند. پیش از هر چیز، همانطور که اشاره کردم، امکان خرید Loadout از آن‌ها دیگر وجود ندارد. از طرف دیگر، خرید برخی آیتم‌ها مثل Self Revive نیز دیگر امکان‌پذیر نیست که البته این تصمیم منطقی است، چرا که به خاطر اضافه شدن Backpack، برخی مخاطبان می‌توانستند به تعداد بالا سلف ریوایو خریداری کنند و عملا ساختار بازی از حالت تعادل خارج می‌شد.
دیگر تغییر این فروشگاه‌ها، محدود شدن فروش برخی آیتم‌ها مثل UAV است. دیگر نمی‌توانید از یک فروشگاه به تعداد بالا UAV خریداری کنید و موجودی آن‌ها حالا محدودیت دارد. نکته این جاست که موجودی مشترک است و اگر تیم دیگری آیتمی خاص را خریداری کرده باشد، موجودی آن برای همه به اتمام می‌رسد.
بد نیست در مورد Contractهای بازی نیز کمی صحبت کنیم. در این بخش نیز شاهد حذف و اضافه‌های مختلفی هستیم. Contractهای Recon و Scavenger از بازی حذف شده‌اند و شاهد Contractهای جایگزین هستیم.
قرارداد Safecracker جانشین Scavenger شده است و در قالب این Contract، باید سه گاو صندوق مختلف را منفجر کرده و لوت کنید. این Contract محبوب‌ترین قراداد در نقشه محسوب می‌شود. معمولا در نقاطی که این قرارداد وجود دارد، تیم‌های مختلفی مشغول مبارزه و نبرد هستند. قرارداد Intel نیز جانشین Recon شده است که باید در طی آن، لپ‌تاپی را پیدا کرده و فایلی را آپلود و هنگام آپلود از آن محافظت کنید. مانند Recon، پاداش این قرارداد، مشخص کردن منطقه امن بعدی برای شما و Squad شماست. در کل بخش قراداد‌ها جزو معدود بخش‌هایی بوده که تغییرات ایجاد شده در آن‌ها منفی نیستند و خصوصا Contract محبوب Safecracker، ویژگی اضافه شده‌ی جذابی به حساب می‌آید.
برویم سراغ مود DMZ. در قالب این حالت بازی، ۱۵ تیم به نبرد با یکدیگر و هوش‌مصنوعی‌های پراکنده شده در نقشه می‌پردازند. در واقع مود DMZ، تجربه‌ای PvPvE به شمار می‌آید. در این مود خبری از بیرون پریدن از هواپیما نیست و اسکواد شما به صورت شانسی در نقطه‌ای مشخص Spawn می‌شود. متأسفانه همین مورد در برخی Roundها مشکل‌ساز شده و ممکن است در مکان نامناسبی ظاهر شوید.
در DMZ باید لوت کنید، قرارداد‌های متعدد را انجام دهید، با بقیه مخاطبان انسانی مبارزه کنید و در نهایت، با Exfill، از نقشه خارج شده و سلاح‌ها و آیتم‌های کسب شده خود را برای دست‌های بعدی ذخیره کنید. بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت DMZ، تنوع فوق‌العاده Contractهای آن است. از تحویل محموله با کامیون گرفته تا ردگیری و پیدا کردن مواد رادیواکتیو و شکار اسکواد‌های دیگر، تنوع این قرارداد‌ها بسیار راضی کننده است. همچنین برخی Blueprintها و جوایز خاص مختص به این مود هستند؛ به طور مثال، برای آزاد کردن سلاح M13B، باید باس فایت Chemist را شکست داده و با سلاح او، Exfill کنید (از نقشه خارج شوید).
در کل DMZ تجربه‌ای متفاوت از بتل رویال ارائه می‌دهد و بیشتر روی نبرد PvE تمرکز دارد. متاسفانه پس از آپدیت منتشر شده در اوایل فصل، میران سلامتی، آسیب و سختی بات‌ها به شکل غیرمنطقی‌ای زیاد شده و به همین دلیل، شخصا فعلا رغبتی برای تجربه‌ی این مود ندارم.
همانطور که در نقد Call of Duty Modern Warfare 2 اشاره کردم، رابط کاربری (UI) بازی به شدت طراحی ضعیف، غیراستاندارد و بدی دارد و اصلا مخاطب نمی‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. واقعا نمی‌دانم هدف Infinity Ward از تغییر رابط کاربری نسخه‌ی 2019 چه بود. رابط کاربری نیازی به تغییر نداشت اما تغییرات جدید، بسیار ظاهر بدی برای منو‌های بازی ایجاد کرده‌اند و در کل، به شدت از آن‌ها ناراضی هستم.
سری Call of duty در بخش صداگذاری، همواره عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته و Modern Warfare 2 و در این مورد، Warzone 2.0، یک مثال فوق‌العاده‌‌ی دیگر در این زمینه محسوب می‌شوند. Infinity Ward بار دیگر مهارت بی‌نظیر خود در بخش صداگذاری سلاح‌ها را به رخ کشیده است. همان طور که به خوبی می‌دانید، در آثار شوتر، صداگذاری نقش بزرگی را حول ایجاد ارتباط میان مخاطب و دنیای بازی ایفا می‌کند و سلاح‌های مختلف، از AR گرفته تا SMG، کاملاً حس و حال تیراندازی را به مخاطب انتقال می‌دهند.
گرافیک هنری بازی، همانند نسخه‌ی اصلی رضایت‌بخش است و در کل، از کیفیت بافت‌ها گرفته تا طراحی محیط، شاهد عملکرد مناسبی هستیم. از طرف دیگر، خوشبختانه به شخصه شاهد مشکل فنی یا باگ گرافیکی خاصی نبودم و این مسئله بهینه‌سازی خوب بازی را نشان می‌دهد.